Tibet en China

23 mei 2012 - Chengdu, China

Een groepsreis van 16 mensen in een mini-bus naar Tibet...onze verwachting: een hoop 50+ers (gezien die toch vaak groepsreizen doen :-)), maar nee, de hele groep was ongeveer van onze leeftijd, dus dat zou vast een gezellige trip worden. 

Naar Tibet mag/kan je niet vrij reizen. Je moet een gids hebben. Daarnaast is er ook écht geen openbaar vervoer, behalve in Lhasa, de hoofdstad van Tibet.

 Bij het boekingskantoor in Nepal hadden ze gezegd dat het zou kunnen dat het gedeelte van Tibet uit de Lonely Planet gescheurd zou worden bij de grensovergang, maar het werd veel erger: onze hele LP van China werd ingenomen! En niet wegens Tibet, nee, omdat Taiwan er niet in stond! Wat een land...

 Kort na de grensovergang moesten we al stoppen voor de overnachting gezien er die ochtend een landslide (gigantisch rotsblok dat op de weg gevallen was) had plaatsgevonden. De volgende ochtend gingen we met de bus op weg in de hoop dat het rotsblok uit de weg was geruimd, maar helaas, uiteindelijk konden we pas om 8 uur 's avonds verder. Dus dat was een dagje rondhangen in niemandsland! De volgende dag hoorden we dat we gigantisch geluk hebben gehad dat we diezelfde avond nog zijn gaan rijden, gezien er die nacht nog een landslide had plaatsgevonden. Later in de week hoorden we dat er door deze landslide zelfs jeeps/busjes terug naar Kathmandu moesten, gezien ze het niet meer zouden redden binnen het tijdsbestek.

 De eerste paar dagen reden we door het geweldige mooie Himalaya landschap. Ons hoogste punt was 5248m, maar het was wel koud koud koud! De hele weg naar Lhasa toe was echt heel mooi; ook zeker het gedeelte met de kilometers lange meren tussen de bergen in.

 Alle dorpjes onderweg waren praktisch hetzelfde: sober, alleen verschilden de huisjes soms in grootte. Wat ons opviel was dat er op heel veel huizen een Chinese vlag stond...vrije keuze???... Het vervoer van de Tibetanen bestond uit de paardenkar of een tractor met kar.  (zie foto's)

Na verder in China te hebben gereisd, lijkt Tibet ons toch wel een erg achtergebleven provincie/land...

 Het 1e klooster wat wij hebben bezocht heeft op ons veel indruk gemaakt. Ten 1e , omdat je hier echt de ondrukking van de Tibetanen voelt, o.a. doordat onze Tibetaanse gids echt bijna niks durfde te zeggen, omdat er ook Chinese spionnen onder de monniken zijn. Ten 2e waren er tot zo'n 50 jaar geleden nog zo'n 8000 monniken in het klooster (elk gezin stuurde 1 van de kinderen om monnik te worden) en nu waren dat er nog maar 400, gekozen door de Chinese overheid! Juist! Dat geldt voor alle kloosters. Hetzelfde geldt voor de 'leiding' (Panchi Lama's) van de kloosters. Deze worden nu ook gekozen voor de Chinese overheid, terwijl dit eigenlijk een reincarnatie hoort te zijn. Kortom het werd ons goed duidelijk dat de Tibetanen echt onderdrukt worden door de Chinese overheid. Dat blijkt ook wel uit dat de Dalai Lama al sinds eind jaren 50 gevlucht is naar India.

 Wat we vooral heel mooi vonden om overal te zien is de bedevaarttocht die Boeddhisten afleggen; naar de kloosters toe en/of binnen of voor de kloostermuren. Dat ze zich op de grond laten vallen, opstaan en bij het puntje waar hun handen lagen weer hetzelfde doen, tot ze zijn waar ze willen zijn (letterlijk en/of figuurlijk) (ik kan het even niet anders omschrijven!)

 We hadden verwacht dat we nergens zonder gids heen mochten, maar dat viel reuze mee. We konden in elk stadje zelf weten waar we heen gingen. De gids is vooral nodig, omdat je zonder gids Tibet niet in mag! (heel belangrijk punt!); voor de vele documentcontroles onderweg en in de meeste kloosters moet je echt een gids hebben.

 Lhasa zelf wordt echt overspoeld door de Chinese toeristen. Het is een mooie, fijne stad, alleen voelde de stad al wel meer Chinees aan dan Tibetaans. 1/3 van Lhasa is nog maar Tibetaans, de rest zijn Chinezen. Ook dat zegt weer een hoop.

 In Lhasa staat ook Potala Palace. (van de film Seven years in Tibet) Het paleis/klooster van de Dalai Lama. Ook daar leven nog maar weinig monniken. 'Seven years in Tibet'  hebben we nog gekeken toen we in Lhasa waren. Is toch echt wel indrukwekkend nu je er zelf hebt rondgelopen. Het gevoel met Tibet werd er erg door versterkt.

 In Lhasa zijn we zelfs enkele dagen alleen geweest (zonder gids), samen met Tomi een jongen uit de groep waar we nog een week verder mee zijn opgetrokken. Hij deed de dezelfde treinreis als ons: van Lhasa naar Chengdu, 45 uur. Het was een prima treinreis met mooie uitzichten. Het was mooi om te zien hoe de hard-seat coupe volgestouwd was met Chinezen, heel veel spullen, drank en eten. De 1e uren zat iedereen daar nog netjes op z'n stoel vooral te eten en thee of alcohol te drinken; ze eten allemaal van die kippenpoten en dan bedoel ik de echte poten van kippen. (afschuwelijk om te zien hoe ze dat verorberen) Maar na de 1e nacht kon je je al geen weg meer banen door deze coupes, gezien overal Chinezen zaten en lagen te slapen op de grond. Pff, moet je toch niet aan denken, 45 uur op een hard seat!! Wij hadden gelukkig een heerlijk bedje in een coupe met rustige, aardige Chinezen. :-)

 In Chengdu stond een bezoek aan het Panda breeding centre voor ons op nummer 1 en dat was ook echt geweldig. Wat een mooie beesten. De jonge, kleine panda's die in takken klimmen en er net zo hard weer uitvallen. De grote, luie panda's die lekker op hun achterwerk, dan wel liggend, alleen maar aan het eten zijn!!

 Verder vanuit Chengdu nog naar een oudheidsstadje geweest, Pingle, om een beetje een idee te krijgen van hoe de huizen er vroeger uitzagen. Het was een mooi, rustiek stadje waar men heel veel thee drinkt en mahjong speelt aan de rivier! Kortom: China! Chengdu zelf is een zeer moderne stad. Met giga veel KFC's en Mac Donalds.

 Gezien ons visum (een stuk papier met een stempel; niks in ons paspoort!) verlengd moest worden, besloten we verder te reizen naar Leshan, waar tevens een gigantische boeddha in de rotsen staat. Daar zouden ze binnen 2 dg ons visum kunnen verlengen i.p.v. de 5 dg die het zou duren in Chengdu. Maar daar aangekomen stonden we voor een grote verassing: Dit soort visum (Tibetaans) konden ze bij dit kantoor niet verlengen, daarvoor moesten we in Chengdu zijn!! Perplex stonden we! Want terug naar Chengdu en weer een week wachten was geen optie, gezien we niet heel lang meer in China wilden blijven (we wilden liever meer tijd in Vietnam, Cambodja, Laos en we wilden zo snel mogelijk weer een paar dagen strand!!). Maar ja dan betekende het dat we binnen 3 dg China moesten verlaten, anders was de boete 70euro p.p. per dag! Daar hebben we voor gekozen en nog diezelfde middag hebben we een nachttrein van 18u naar Kunming genomen. (wel hebben we de Big Boeddha nog door de busruit gezien!!)

 In Kunming gelijk door naar de Vietnamese ambassade voor een versnelde visumaanvraag wat ons gelukkig niet te veel kostte, anders waren we eerst naar Laos gegaan (visum bij de grens). Daarna gelijk de nachtbus naar de grens van Vietnam geregeld. Deze dag hadden we gelukkig geluk, want alles verliep voorspoedig. Verder nog 1,5 dag in Kunming geweest; een nog modernere stad dan Chengdu!

 Uiteindelijk bleek dat je je visum ook niet in Chengdu kon verlengen, want Tomi was daar wel weer terug heen gegaan. Hij moest uiteindelijk op stel en sprong naar Hong Kong. En dat allemaal doordat we Tibet bezocht hebben...

 Wat wij het lastigst vonden aan China is dat ze echt geen 1 woord Engels spreken. En als je dan ook nog in een restaurant zit zonder plaatjes van het eten dan wordt het helemaal moeilijk!! Veel Chinezen denken dat jij hun wel verstaat, want ze blijven gewoon net zo lang Chinees tegen je praten tot ze door hebben dat je niet terug praat en vreemd gaat kijken!

Het eten vonden wij wel erg lekker; lekker veel Chinese groenten. Mmm...alleen het met stokjes eten dat gaan wij nooit leren!  (gelukkig kon ik overal wel duidelijk maken dat ik een lepel nodig had!) Ramon kon nog een beetje met stokjes eten, maar koos toch ook vaak voor de lepel, gezien z'n eten anders snel koud zou worden!!!

 En nu zitten we sinds 2 dg in Vietnam en op het moment van schrijven is het 7 uur 's ochtends en zijn we op weg naar Cat Ba Island; het strand waar we zo naar uitkeken! (Na de laatste maanden vooral veel natuur, bergen, steden en binnenland te hebben gezien.)

 Kus van Ramon en Sanne

 Ps. En geniet van het mooie Nederlandse weer :-)

 

Foto’s

3 Reacties

  1. Ingrid en ben:
    23 mei 2012
    Lieve Ramon en Sanne,

    Wat hebben we weer genoten van jullie heerlijke reisverslagen en prachtige foto's. Een wonderbaarlijke wereld. Jullie zien er geweldig uit.Duidelijk dat jullie de tijd van je leven hebt.
    En ondanks dat jullie de taal niet machtig zijn, en de mensen daar geen engels spreken lukt het jullie blijkbaar toch goed om een lekker maaltje voor je te krijgen. En dat niet alleen : De biertjes zijn ook gelukt. :-) Ga zo door: Geniet volop, en als jullie tijd over hebben: Laat ons mee-genieten. Dikke kus uit Hillegom, (waar we een heerlijk pinkster-weekend tegemoet gaan, met mooi weer) xxBen en Ingrid.xx
  2. Rienke:
    24 mei 2012
    Lieve San en Ramon,
    Geweldig om jullie verhalen te lezen! En mooie foto's ook! Veel plezier in Vietnam! Geniet vooral ook van een bia hoi, op van die kleine plastic zitjes, gezellig met de locals. Ook de dalatwijn is best lekker als je nog eens zin hebt in een wijntje. Veel plezier alvast op de scooter,rij voorzichtig en voorzichtig zijn met oversteken! ;) Liefs Rienke
  3. MIes:
    23 juni 2012
    Ha San en Ramon!
    Wat een spannend verhaal weer!
    Tis al weer een tijdje geleden, ben benieuwd waar jullie nu zijn!
    Genieten genieten!!! xx