Nepal

30 april 2012 - Kathmandu, Nepal

Vanuit Varanasi zijn we met de trein verder gereisd richting de grens met Nepal. Nadat onze trein met meer dan twee uur vertraging (om 12 uur ’s nachts op een treinstation met de ratten en apen om je heen en nog steeds een station bol mensen) eindelijk kwam bleek het een lokale trein met andere nummers en klassen die we gewend waren.  Na even zoeken eindelijk onze coupe gevonden.  Ramon opende de deur en kreeg gelijk een zet van een politieagent die in de coupe zat een daarachteraan zeggend ‘get away’, waarna de man de coupedeur weer dichttrok.

Dus maar op zoek naar de conducteur.  Hem onze kaartjes laten zien, maar vanwege de drukte werden we min of meer genegeerd.  Even later was de Politieman uit de Coupe even weg en toen sprak Sanne met een andere Politie/leger man op het perron en deze vertelde haar dat de coupe waar wij in waren gegaan de juiste was en dat we gewoon op onze plek moesten gaan zitten. Uiteindelijk kwam de Politieman terug en even later kwam ook de conducteur. Wij zaten inmiddels lekker op onze plekken en tussen de conducteur en de Politie man ontstond een discussie waarna de Politieman met zijn vrouw uiteindelijk zijn spullen moest pakken en de coupe moest verlaten.(waarschijnlijk lukt het politieagenten in India in veel gevallen nog ook om via deze weg een goede plek te krijgen! Das wel anders in Nederland!) Hierna heerlijk rustig geslapen!! Na de treinreis nog een bus reis van 3 uur naar de grens en hier konden we ons visum voor Nepal gaan aanvragen. We verwachten een hoop rompslomp aangezien onze aanvraag voor een visa van India in Nederland een ramp was. Echter na het invullen van 2 a4tjes per persoon en 40 dollar per persoon hadden we binnen no time een visum.

Vervolgens nog 10 uur lang met de bus door de bergen en onze eerste stop in Nepal was bereikt. Voor ons is een busrit van 5 uur tegenwoordig een ‘kort’ ritje! haha

Pokhara, wat een heerlijke rustige stad en na India zo schoon. Waar we in India geen vuilnisbak waren tegengekomen, werd hier het afval weer gewoon verzameld en had je heerlijke frisse berglucht; echt een verademing. Daarnaast werd er nog wel zo af en toe getoeterd, maar niet meer constant (pff, echt in India werd je echt knettergek van dat continue toeteren).  Was dus echt even bijkomen voor ons.  De stad ligt aan de rand van een meer en aan de overzijde staat een Pagoda op een berg wat een dag wandeltocht naar boven is. Wij dus gelijk de eerste dag na onze aankomt op onze slippertjes en  in korte broek  en t-shirtje op naar de Pagoda.  Het zonnetje scheen, 30 graden, dus geen probleem. Echter onderweg vielen er al een paar kleine druppeltjes. We waren al een aardig eind en dachten nou ja we gaan maar door, het zal wel meevallen en we  begonnen aan de beklimming van de berg. Onderweg zeiden nog een aantal Nepalese: het wordt wel slecht weer hoor!. Eigenwijs als wij zijn en al een hele tijd geen regen gewend, gingen we gewoon door naar boven. Nou, dat hebben we geweten. We waren op ongeveer 2/3 naar boven en het noodweer barstte los. Onweer, hagelstenen van een cm welke echt pijn deden op je hoofd. Stonden wij onder een scheve boom te schuilen met een handdoekje om ons heen helemaal verkleumd.   Dachten eerst nog gaat vast wel binnen een kwartiertje over. Helaas na ongeveer een uur in de regen /hagel en onweer toch maar besloten om tot op het bot toe nat maar terug te gaan.

Dit weer type;  ’s morgens zon en ’s middags zo’n 2 uur a 3 uur regen hadden we hierna ongeveer elke dag!! Blijkbaar het weerbeeld van Pakhora wat tussen de bergen in ligt! De volgende ochtend dus dit in ons achterhoofd en dus vroeg naar de Pagoda en toen wel onze trip kunnen voltooien!

Verder in Pokhara nog heerlijk een aantal dagen gerelaxt. We hebben nog een aantal kleine uitstapjes gedaan zoals:  een bootje gehuurd en lekker over het meer geroeid, mountainbike gehuurd en een berg opgefietst (eigenlijk voornamelijk gelopen!!).  Vanuit hier hadden we een geweldig  uitzicht over een reeks Himalaya bergen. Echt zo mooi. Nadat we helemaal bij gekomen waren van het drukke en hectische India besloten we om naar onze volgende bestemming te gaan:  Nationaal park Chitwan. Ongeveer halverwege Pokhara en Chitwan ligt een rivier waarop geraft kan worden en een canyoning trip gedaan kan worden. Wij hebben dus gelijk beide trips geboekt en hebben de eerste dag diverse stroomversnellingen getrotseerd in een rubberboot wat echt super cool was. Na het raften hebben we gekampeerd langs de rivier. (wij en nog een Rus en dan onze gids!) Dit was zeker leuk maar niet echt comfortabel. We sliepen namelijk op  een matje waarop men normaal aerobics oefeningen doet.  De volgende dag zijn we aan het canyoningen gegaan. Dit betrof voornamelijk eerst een berg oplopen en daarna abseilen door en vanaf watervallen, springen van hoogtes in de rivier en glijden vanaf rotsen in het water. Hier hebben we wel wat angsten moeten overwinnen, maar wat een ervaring!

Na deze twee dagen was het op naar Chitwan. Eerst even bij het olifant baden wezen kijken en daarna wilden we gelijk wat tourtjes de Jungle in boeken. Dit werd echter een lange tour van drie dagen in de Jungle. We starten met een Safari van 2 uur op een olifant. Hierbij gelijk onze eerste Rhino (neushoorn) gespot. Geeft wel een machtig gevoel op de Olifant achter de Rhino aan. Alles wordt platgelopen wat in de weg staat van Bosjes tot kleine bomen.

Na twee uur op de olifant wel blij dat we eraf konden want was geen al te comfortabel ritje. De tocht vervolgd met een kanotocht van 2 uur. Hier onze volgende Rhino gespot. Deze stond lekker rustig te eten in de rivier terwijl wij op nog geen 10 meter voorbij voeren!

In de rivier zaten ook krokodillen. Hiervan hebben we er toch enkele tientallen van gezien terwijl wij voorbij voeren in onze uitgeholde boomstam!

Na het Kanoën was het eenvoudige gedeelte over want toen zijn we de resterende  twee en halve volle dag gaan lopen in de 35 graden.  Dit was echt van ‘s morgens vroeg tot aan etenstijd. Dit had tot gevolg een groot aantal blaren op ons voeten en zeer pijnlijke voeten maar was wel de mooiste manier om de dieren te zien. We hebben nog enkele Rhino’s gezien. Sommige konden we zelfs naderen te voet tot binnen de 10 meter. Dat is toch wel heel indrukwekkend zo een groot dier zo dichtbij.

Tijdens de Jungletocht hadden we 2 gidsen voor ons zelf. Deze gidsen zijn gewapend met een bamboestok en moeten hiermee alle dieren weg kunnen jagen. Tijgers, beren, rhino’s en olifanten. Op de vraag welke dier ze het meest vrezen zeggen ze de Slotbear want deze is het meest agressief. Dit is natuurlijk het dier welke Sanne het liefst ziet, want zo schattig. En ja hoor tijdens het lopen ziet de gids opeens een moeder beer met twee kleintjes. We konden helaas niet echt dichtbij komen omdat de moederberen hun kroost beschermen en echt gevaarlijk zijn. Sanne gaat echter helemaal op in het kijken en filmen van de beren en mist dat de gidsen steeds nerveuzer worden als de beren dichterbij komen. Een van de gidsen zegt tegen Ramon dat hij mee moet vechten als de beer aanvalt om haar zo weg te jagen. Sanne merkt hier nog steeds niets van en blijft lekker door filmen en kijken terwijl Ramon met de twee gidsen achter de boom staan waarnaast Sanne staat te filmen. Dan steekt moeder beer haar neus in de lucht omdat ze gevaar bespeurt. De gids wordt dan echt nerveus en zegt ons doodstil te blijven staan. Precies op dat moment besluit Sanne in te zoomen. Dit maakt wat geluid en de gids zegt sttt dan draait Sanne zich om en vraagt wat er aan de hand is. Gelukkig draait de moeder beer en de jongen zich om en lopen de andere kant op. Wel een spannend momentje waar Sanne niets van gemerkt heeft!!

De laatste dag van de Jungletocht stopten we bij een rivier en wij stonden lekker met onze voeten in de rivier af te koelen toen opeens de gids aan kwam rennen al schreeuwend: Olifant. Wij hadden dit echter niet verstaan en hij probeerde ons mee te trekken een rotsachtige helling op. Wij hadden echter geen schoenen aan en Ramon begon te klagen dat hij niet op zijn blote voeten een rots helling kon beklimmen. Uiteindelijk hoorde we dat er een olifant op ons af kwam en klommen we toch op de rots. Op het moment dat we boven waren kwam er een mannelijke olifant aan welke precies op de plaats waar wij stonden de rivier door ging.

De nachten tijdens onze Junglesafari brachten we door in dorpjes welke in het park lagen. Dit waren echt lokale dorpjes waar de huizen nog bestaan uit bamboehutten met leem er tegen aan. Ze hebben hier nog waterputten en een klein beetje stoom van een zonnecel. Mogelijkheden om onze camera en mobiel op te laden waren er niet. Wel super om in zulke dorpjes te slapen en echt back to basic te gaan. 1 van de avonden kregen we een kommetje met allemaal piepkleine gekruide visjes erin. En met piepklein, bedoel ik echt zo’n 2 cm! Ongelooflijk en voor ons onwerkelijk om dat met kop en staart te eten, maar voor daar een echte verwennerij!

Vanuit het laatste dorpje zouden we met de bus naar Kathmandu gaan. Helaas was er een staking dus reed de bus welke ons naar de Touristbus moest brengen niet. Derhalve samen met de organisatie twee motoren gehuurd en werden we door de organisatie op de motor naar de touristbus gereden. Dit was een ervaring op zich want de wegen zijn  niet zoals in Nederland maar meer gat dan weg. Dan denk je drempels zijn niet nodig maar die hebben ze ook nog. Alleen zo hoog dat  je op ze snelst stapvoets overheen kan. Uiteindelijk de juiste bus te pakken en op naar Kathmandu om onze trekkings te regelen.

In Kathmandu binnen een dag alles geregeld voor onze trekking. Registratie bij Ambassade, park toegang, matjes en slaapzakken, trekking vergunning etc. We hadden besloten om zonder gids de trekking te gaan doen dus een goede kaart  en busticket naar de start gekocht.  We zijn de volgende dag onze trekking begonnen ongeveer 100 km ten noorden van Kathmandu. Voor de start hebben we nog overnacht in een hotel waar Sanne nog de plaatselijke drank (roxy, soort rijstewijn) wilde proberen. (amper een kwart glas, maar waarschijnlijk aangevuld met hun eigen water) Dat heeft ze geweten want de eerste twee dagen van de trekking was ze ziek met overgeven, buikgriep, hoofdpijn etc. Maar toch heeft ze doorgezet en hebben we de eerste twee dagen flinke afstanden afgelegd. Het pad liep langs een rivier omhoog en was echt schitterend. Grote delen van de tijd waren en watervallen zichtbaar en op de achtergrond de pieken van de machtig hoge Himalaya bergen.

De derde dag kwamen we op de top van onze Langtang trek. We hadden op dat moment 4 uur gelopen en hier besloten we gelijk maar door te gaan met een tocht naar een bergtop op 4733m hoogte van 3,5 uur. Op de bergtop stond je echt midden tussen de andere Himalaya toppen.  De dichtstbijzijnde bergtop was die van de Langtang (ongeveer 8000m). Je had echt het gevoel dat je tussen de toppen van deze megabergen in stond, op het dak van de wereld. Wat super gaaf!

De volgende dag zijn we dezelfde route weer afgedaald en overgestoken naar de Gosaikunda trek. Dit was een hele ander soort trek met meer uitzichten over de Himalaya bergen van afstand. De trek loopt langs allemaal bergmeren op ongeveer 4000m hoogte. Het was op deze hoogte nog erg koud en al de meren waren dan ook bevroren. Een warme douche had je hier niet, ja je kon een bucket warm water krijgen, maar echt behoefte om hier onze kleren überhaupt uit te doen hadden we niet echt! Gezien de temperatuur rond het vriespunt lag. De ‘berghotels’ waar we sliepen waren dan vaak ook niet meer dan grote hutten getimmerd van planken met grote kieren ertussen. Voordeel was wel dat overal de overnachting gratis was als je bij hetzelfde hotel at. (niet dat je echt keuze had!) Alle goederen welke naar het hotel gebracht moesten worden werden door ‘porters ’in grote manden op hun rug over dezelfde treks gebracht. Des te hoger je kwam des te duurder alles werd. Voor een fles water betaal je bijvoorbeeld in Kathmandu 20 roepies en boven op de berg (2dgn lopen voor een porter) 250 roepies!!

Op het hoogste punt van de Gosaikunda trek gingen we over een pas op iets meer dan 4600m hoogte. Hier moesten we nog echt grote delen door de sneeuw lopen wat wel een heel apart gevoel is. Na deze pas zijn we langzaam begonnen aan de afdaling en zijn richting Kathmandu gelopen. Het laatste stukje richting Kathmandu waren we na 9 dagen lopen van meestal zo’n 6 tot 8 uur (vanaf 6 uur ’s ochtends) er wel klaar mee en hebben de bus gepakt.

De trekking was wel echt een beleving en ondanks dat het hard werken was, het ‘hoogte’punt van onze reis tot nog toe.

Morgenochtend vroeg vertrekken we naar Tibet, China. Verplicht met een groepsreis, want zonder gids mag je Tibet als toerist niet in. Dus wij hebben een tour van 8 dagen geboekt en gaan ‘gezellig’ met nog 14 andere medereizigers op Tibettoer. Zal voor ons dus even flink wennen zijn, dat we zelf niks meer hoeven te regelen en op gezette tijden bij het ontbijt moeten verschijnen!! Alleen onze treinreis hebben we zelf geregeld: van Lhasa naar Chengdu; 45 uur door de meest prachtige landschappen. Nou, we gaan nu maar slapen, want de wekker gaat morgen om 5.30!

We houden jullie op de hoogte.

Dikke Kus Sanne en Ramon

Foto’s

5 Reacties

  1. Ingrid en ben:
    1 mei 2012
    Hebben jullie die guppy's ook echt opgegeten????Preachtige foto's. Indrukwekkend!!!
  2. Joyce:
    1 mei 2012
    Ziet er relaxed uit!! Maar jullie hebben ook hard gewerkt... Nog steeds tevreden met de gepakte spullen? Of ontbreekt er af en toe toch nog iets? :)
    Heel veel plezier samen! xxx Joyce
  3. Gon:
    1 mei 2012
    hoi stoere reizigers

    wat een belevenissen , echt onwijs gaaf om dat samen zo mee te maken,
    maar ook echt eng op sommige momenten(san ,zijn ze lief he die beertjes} maar goed dat ramon nog een beetje oplet, ook schitterde foto,s wat een giga beesten en dat je er zo dicht bij kan komen brrrr
    geniet maar met volle teugen dan doen wij dat doormiddel van jullie verhalen ook een beetje. heel veel liefs jos en gon
  4. manon:
    3 mei 2012
    WOOOWW wat hebben jullie veel gezien en beleefd zeg!! dat is echt super! het ziet er zo mooi uit, en stoer dat jullie die hike hebben gedaan!
    geniet verder in tibet! en china!

    xx Manon
  5. Marja:
    6 mei 2012
    Prachtige foto's zeg!